Η ιστορία του Διοξειδίου του Χλωρίου ή ΜΜΣ.
Ιστορικά στοιχεία για το Διοξείδιο του Χλωρίου.
1814: Το διοξείδιο του χλωρίου ανακαλύπτεται από τον Sir Humphry Davy, όταν προσθέτει θειικό οξύ (H2SO4) στο χλωρικό κάλιο (KClO3). Είναι ένα αντιμικροβιακό βιοκτόνο που αναγνωρίζεται στις αρχές του 1900. Έκτοτε είναι γνωστό για τις απολυμαντικές του ιδιότητες.
1930’s: Έναρξη της συχνότερης χρήσης του διοξειδίου του χλωρίου για την απολύμανση χώρων. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα του διοξειδίου του χλωρίου είναι ότι, ως πραγματικό αέριο, διαστέλλεται ομοιόμορφα για να γεμίσει τον χώρο που απολυμαίνει. Λόγω των ανησυχιών σχετικά με την εφοδιαστική της ασφαλούς μεταφοράς του αερίου, άρχισε να κατασκευάζεται χλωριούχο νάτριο ως σχετικά ασφαλές πρόδρομο χημικό προϊόν και οι βιομηχανίες που χρησιμοποιούσαν διοξείδιο του χλωρίου παρήγαγαν στη συνέχεια το αέριο επιτόπου, ανάλογα με τις ανάγκες. Λόγω της διαλυτότητας του διοξειδίου του χλωρίου στο νερό, αρχίζει να χρησιμοποιείται ως μέσο επεξεργασίας νερού.
1944: Πρώτη εμπορική εφαρμογή. Χρησιμοποιείται ως βιοκτόνο/παράγοντας ελέγχου της γεύσης και της οσμής στο οικιακό νερό στους καταρράκτες του Νιαγάρα στις ΗΠΑ.
1950’s: Αρχίζει η εκτεταμένη χρήση του διοξειδίου του χλωρίου σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού και πισίνες στις ΗΠΑ. Ομοίως ανακαλύπτεται ότι το διοξείδιο του χλωρίου καταστρέφει το βιοφίλμ, τη γλίτσα των φυκιών που συγκεντρώνεται στους πύργους ψύξης, μεταξύ άλλων, και φιλοξενεί επιβλαβή βακτήρια. Η χλωρική χλωρίνη αντίθετα δεν μπορεί να σκοτώσει το βιοφίλμ.
1956: Οι Βρυξέλλες του Βελγίου μεταπηδούν σε διοξείδιο του χλωρίου από το χλώριο για τις εργασίες απολύμανσης του πόσιμου νερού. Αυτό σηματοδοτεί την πρώτη μεγάλης κλίμακας χρήση διοξειδίου του χλωρίου για την επεξεργασία πόσιμου νερού.
1967: Η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) των Ηνωμένων Πολιτειών καταχωρίζει για πρώτη φορά το διοξείδιο του χλωρίου ως απολυμαντικό και απολυμαντικό. Η καταχώριση αφορά το διοξείδιο του χλωρίου σε υγρή μορφή. Οι ενδεικνυόμενες χρήσεις περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας, χειρισμού και αποθήκευσης τροφίμων, εμφιαλωτήρια, πλύσιμο φρούτων και λαχανικών, απολύμανση νερού, έλεγχο οσμών και επεξεργασία ιατρικών αποβλήτων.
1970’s: Η EPA αρχίζει να συνιστά τη χρήση διοξειδίου του χλωρίου αντί για χλωριούχο χλωρίνη για την επεξεργασία του νερού. Εκατοντάδες δημοτικά συστήματα ύδρευσης μετατρέπονται επιτυχώς σε διοξείδιο του χλωρίου. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη- περισσότερο στην τελευταία. Η μετατροπή καταλύεται από το ασφαλέστερο περιβαλλοντικό προφίλ του διοξειδίου του χλωρίου έναντι του χλωρίου, επειδή το διοξείδιο του χλωρίου δεν παράγει επιβλαβή παραπροϊόντα, όπως η χλωρίνη χλωρίου.
1977: Τρεις χιλιάδες δημοτικά συστήματα ύδρευσης επιτυγχάνουν βιολογικό έλεγχο με τη χρήση διοξειδίου του χλωρίου.
1980’s: Το διοξείδιο του χλωρίου αντικαθιστά σταδιακά το χλώριο σε πολλές βιομηχανίες – στη βιομηχανία χαρτοπολτού και χαρτιού ως μέσο λεύκανσης, στη βιομηχανική επεξεργασία νερού ως βιοκτόνο και ως μέσο ελέγχου της οσμής, στην επεξεργασία τροφίμων ως απολυμαντικό.
1983: Η EPA συνιστά το διοξείδιο του χλωρίου ως λύση για τα τριαλογονομεθάνια (THM). Όταν το χλώριο χρησιμοποιείται για την απολύμανση του νερού και την παραγωγή πόσιμου νερού (χλωρίωση), παράγονται THMs ως παραπροϊόν. Τα THMs έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο (δηλ. είναι καρκινογόνα). Το διοξείδιο του χλωρίου δεν παράγει THMs.
1988: Η EPA καταχωρίζει το διοξείδιο του χλωρίου ως αποστειρωτικό. Αυτό σημαίνει ότι το διοξείδιο του χλωρίου είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για χρήση σε νοσοκομεία, εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης και εργαστήρια.
1990: Η χρήση του διοξειδίου του χλωρίου ως απολυμαντικό, απολυμαντικό και αποστειρωτικό αυξάνεται σε πολλές βιομηχανίες και χώρες. Ορισμένες από τις βιομηχανίες είναι η βιομηχανία ποτών, οι μονάδες επεξεργασίας φρούτων και λαχανικών, οι βιομηχανίες χαρτοπολτού και χαρτιού και οι χώροι επεξεργασίας βιομηχανικών αποβλήτων. Οι βιομηχανίες αυτές είναι διαδεδομένες στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη.
2001: Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών (FEMA) και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν διοξείδιο του χλωρίου για την απολύμανση κτιρίων που έχουν μολυνθεί από άνθρακα. Το διοξείδιο του χλωρίου ήταν απολύτως αποτελεσματικό κατά των μικροσκοπικών σπορίων του άνθρακα. Τα κτίρια, οι τοίχοι και η επίπλωση δεν υπέστησαν καμία ζημιά από την επεξεργασία.
2005: Η FEMA χρησιμοποιεί και πάλι διοξείδιο του χλωρίου. Χρησιμοποιείται για την εξάλειψη μολύνσεων μούχλας σε σπίτια που υπέστησαν ζημιές από τις πλημμύρες του τυφώνα Κατρίνα. Μετά από μια 12ωρη επεξεργασία, ένα εστιατόριο της Νέας Ορλεάνης είναι σε θέση να εξορίσει όλη τη μούχλα στο εσωτερικό του χωρίς να το ξαναχτίσει.
2010: Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών εκδίδει προειδοποίηση για τη χρήση του MMS σύμφωνα με τα πρωτόκολλα του Jim Humble. Το χαρακτηρίζουν ως βιομηχανική χλωρίνη. Ταυτόχρονα όμως έχουν εγκρίνει τη χρήση του διοξειδίου του χλωρίου για χρήση σε στοματικά διαλύματα, οδοντόκρεμες και ως απολυμαντικό σε υπηρεσίες τροφίμων μεταξύ άλλων χρήσεων, αναφέροντας ότι αποτελεί καλύτερη εναλλακτική λύση από το χλώριο.
2014: Τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών (CDC) καταχωρίζουν τα ProKure V και PERFORMACIDE® ως απολυμαντικά κατά του ιού Έμπολα. Και τα δύο περιέχουν διοξείδιο του χλωρίου. Το ProKure V ισχυρίζεται ότι “αρχίζει να σκοτώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ενώ άλλα ευρέως χρησιμοποιούμενα, πιο παραδοσιακά απολυμαντικά χρειάζονται λεπτά. Η ταχεία ταχύτητα με την οποία το ProKure V σκοτώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς το καθιστά προϊόν επιλογής για να συμβάλει στον περιορισμό των επιδημιών μολυσματικών ασθενειών και να διατηρεί τις δημόσιες εγκαταστάσεις καθαρότερες και ασφαλέστερες για όλους”. Το PERFORMACIDE® “είναι ένα μοναδικό σύστημα παραγωγής και χορήγησης διοξειδίου του χλωρίου. Το διοξείδιο του χλωρίου είναι ένα ισχυρό ιοκτόνο”.
Αποκτήστε τα δύο συστατικά μαζί με τις οδηγίες και τα πρωτόκολλα χρήσης.